Pracuję z osobami, które zmagają się z niskim poczuciem własnej wartości, z depresją, z trudnymi relacjami, np. rodzicielskimi czy partnerskimi oraz
doświadczają głębokiej samotności lub bólu po stracie. Zapraszam też do spotkania osoby, które pragną lepiej poznać i zrozumieć siebie, odczuwają brak satysfakcji w relacjach z innymi lub stoją przed ważnymi decyzjami życiowymi. Psychoterapię mogę porównać do podróży w głąb siebie, w której z zaangażowaniem będę towarzyszyć w odkryciach i wyzwaniach po drodze.
Moim celem jest tworzenie takiej atmosfery, w której każdy może poczuć się bezpiecznie. Postrzegam terapię nie tylko jako sposób radzenia sobie z trudnościami, ale również jako drogę do odkrywania własnych możliwości i budowania bardziej świadomego, spełnionego życia.
W relacji z pacjentem ważne jest dla mnie autentyczny kontakt, akceptacja i zaufanie. Poprzez uważną obecność tworzę przestrzeń, w której pacjent może eksplorować swoje emocje, przekonania i wybory w „tu i teraz”. Taka relacja wspiera poszerzanie świadomości, umożliwia głębsze zrozumienie siebie i otwiera drogę do bardziej świadomego funkcjonowania.
Specjalizuję się w podejściu humanistyczno – doświadczeniowym. W pracy terapeutycznej, osadzonej w podejściu Gestalt, szczególne znaczenie ma dla mnie tworzenie relacji opartej na autentycznym, dialogicznym kontakcie, zbudowanej na zaufaniu, akceptacji i uważnej obecności. Poprzez wspólne bycie w „tu i teraz” towarzyszę pacjentowi w eksploracji jego przeżyć, emocji i przekonań, które aktualnie stają się figurą na tle całości doświadczenia. W takiej relacji możliwe jest poszerzanie świadomości, integracja rozdzielonych aspektów siebie oraz odkrywanie nowych sposobów funkcjonowania. Pracuję w duchu dialogu egzystencjalnego, traktując kontakt terapeutyczny jako spotkanie dwóch osób — równorzędnych i w pełni obecnych wobec siebie.
W pracy kieruję się wartościami związanymi z nurtem humanistyczno- egzystencjalnym m.in. poszukiwanie sensu życia, rozwijanie samoświadomości oraz umiejętności radzenia sobie z trudnościami. Bliskie jest mi także podejście komunikacji opartej na empatii oraz całościowe – holistyczne podejście do leczenia.
Film, który szczególnie polecam w kontekście samorozwoju: „Into the Wild” (2007), reż. Sean Penn. To poruszająca historia młodego mężczyzny, który
porzuca wygodne życie i wyrusza w samotną podróż w głąb natury (i siebie). Film skłania do głębokiej refleksji nad tym, co naprawdę jest w życiu ważne —wolność, relacje, autentyczność, czy może coś jeszcze innego. Dotyka też tematów tożsamości, alienacji i poszukiwania sensu.
Rekomendacje
