Pracuję z osobami, które potrzebują zmiany w swoim życiu, a jednocześnie są uwikłane w trudne schematy i mechanizmy, które im tę zmianę utrudniają. Często powtarzają te same błędy – mierzą się z uzależnieniami, współuzależnieniem czy trudnymi stylami przywiązania. W terapii tworzę bezpieczną relację, w której wspólnie przyglądamy się emocjom i potrzebom, próbując zrozumieć, skąd biorą się określone uczucia i zachowania. Razem szukamy sposobów, aby zmieniać te, które są dla danej osoby szkodliwe.
Moją misją w pracy terapeutycznej jest pomoc w lepszym rozumieniu siebie i budowaniu takich zachowań, które prowadzą do rozwoju i poczucia szczęścia. Wierzę, że to pacjent jest ekspertem swojego życia – a ja towarzyszę mu w tej drodze. Wspólnie zastanawiamy się, co jest źródłem trudności i szukamy rozwiązań. Z moim wsparciem pacjent stopniowo wprowadza zmiany w swoim życiu.
W relacji z pacjentem ważna jest dla mnie autentyczność. Cenię też zaufanie i determinację. Traktuję tę relację z ogromnym szacunkiem – to dla mnie wyróżnienie, gdy pacjent decyduje się otworzyć przede mną swój wewnętrzny świat. Mam świadomość, że to duża odpowiedzialność, dlatego do każdej osoby podchodzę z ciekawością, empatią i pełnym szacunkiem.
Specjalizuję się w podejściu integracyjnym. Dobrze czuję się w nurcie humanistycznym, poznawczo-behawioralnym, psychodynamicznym i systemowym. Dostrajam się do potrzeb i możliwości pacjenta. Choć sama jestem bardziej analityczna, twardo stąpająca po ziemi, chętnie też otwieram się na duchowość i intuicję, w zależności od tego, co jest najkorzystniejsze dla pacjenta. W pracy kieruję się empatią, ciekawością i szacunkiem. Jeżeli pacjent zapisał się na terapię, to znaczy, że kiełkuje w nim potrzeba zmiany, zrozumienia siebie i rozwoju. A ja z całą odpowiedzialnością chętnie przeprowadzą go przez ten proces.
Gdybym miała polecić dwa filmy, które warto obejrzeć w kontekście terapeutycznym, byłyby to: „Plac Zbawiciela” Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauzego oraz „Chce się żyć” Macieja Pieprzycy. Filmy te ukazują dramaty (oparte na prawdziwych historiach).
W pierwszym obserwujemy upadek rodziny, na który składają się: problemy finansowe, trudności psychiczne, zależności w relacjach, brak wiary w siebie i destrukcyjne schematy. Drugi film opowiada o trudnościach w wyrażaniu emocji i potrzeb – i o tym, jak może zmienić się nasze życie, gdy nauczymy się komunikować z drugim człowiekiem.
Rekomendacje
